First Dates 2025 – Το κοινωνικό πείραμα που (α)πέτυχε

Το First Dates δεν είναι απλώς ψυχαγωγία — είναι ένας μικρόκοσμος της ελληνικής καθημερινότητας.

Εισαγωγή

Το “First Dates” είναι μια τηλεοπτική εκπομπή που συνδυάζει reality και κοινωνική παρατήρηση, φέρνοντας μπροστά στις κάμερες δύο αγνώστους που βγαίνουν σε ραντεβού με σκοπό να γνωριστούν καλύτερα — και ίσως να ταιριάξουν. Παρότι το φορμάτ μοιάζει απλό, στην πράξη λειτουργεί σαν ένα άτυπο κοινωνικό πείραμα, επειδή καταγράφει αυθόρμητες, απρόβλεπτες ανθρώπινες αντιδράσεις. Αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει είναι η ποικιλομορφία των συμμετεχόντων: άνθρωποι από διαφορετικές ηλικίες, περιοχές και κοινωνικές ομάδες μπαίνουν στο ίδιο τραπέζι, δίνοντας στην εκπομπή έναν σπάνιο παλμό αυθεντικότητας. Βλέπουμε ντροπαλούς να προσπαθούν να ανοιχτούν, σοβαρούς να χαλαρώνουν, ειλικρινείς να γίνονται συμπαθείς — και πιο πλάγιους να αποκαλύπτουν (ή όχι) τις προθέσεις τους. Σε μια εποχή όπου τα περισσότερα τηλεοπτικά ραντεβού φιλτράρονται από υπερπαραγωγές και στημένα σενάρια, το “First Dates” ξεχωρίζει γιατί θυμίζει τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος με αμηχανία, λαχτάρα και προσδοκία, σε ένα πρώτο ραντεβού. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα δεν είχε υπάρξει στην ελληνική τηλεόραση τα τελευταία δέκα — και βάλε — χρόνια. Μέσα από την απλότητά του, μας προσκαλεί να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας στους άλλους, και αυτό είναι ίσως το πιο δυνατό του σημείο.

🔹 Η πρωτοτυπία του concept

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που είδαμε μια εκπομπή dating στην ελληνική τηλεόραση, και το First Dates καταφέρνει να γεμίσει αυτό το κενό με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Δεν πρόκειται για τηλεπαιχνίδι με δοκιμασίες, στόχους ή στημένα σενάρια, αλλά για μια πιο ανθρώπινη και φυσική προσέγγιση στο ραντεβού. Αυτό που κάνει την εκπομπή να ξεχωρίζει είναι ότι οι παρουσιαστές κρατούν διακριτική στάση: δεν παρεμβαίνουν στην πορεία της γνωριμίας, ούτε προσπαθούν να κατευθύνουν τους συμμετέχοντες. Ο ρόλος τους περιορίζεται στο να χαλαρώνουν τους παίκτες σε στιγμές αμηχανίας, να τους στηρίζουν όταν κάτι πάει στραβά και να δημιουργούν ένα ασφαλές, φιλικό περιβάλλον. Κατά τα άλλα, οι συμμετέχοντες μένουν μόνοι τους στο τραπέζι, προσπαθώντας να ανοιχτούν, να συνδεθούν και να ανακαλύψουν αν υπάρχει χημεία. Μέσα από αυτήν την απλότητα, το First Dates καταφέρνει να αναδείξει την αυθεντικότητα και την ανθρώπινη πλευρά του φλερτ, σε μια εποχή όπου η επικοινωνία γίνεται όλο και πιο δύσκολη.

🔹 Έρωτας σε κουτάκια: στερεότυπα, αμηχανία και η σκληρή αλήθεια των πρώτων ραντεβού

Παρακολουθώντας το First Dates, δεν γίνεται να μην παρατηρήσει κανείς πόσο βαθιά ριζωμένα είναι τα ερωτικά στερεότυπα στην ελληνική κοινωνία — ειδικά στις νεαρές ηλικίες. Πολλά νεαρά κορίτσια εμφανίζονται να ψάχνουν «έναν ψηλό, γεροδεμένο άντρα με μούσι», και συχνά το δηλώνουν ξεκάθαρα, χωρίς φόβο μήπως θεωρηθούν επιφανειακές. Αντίθετα, οι άντρες του ίδιου ηλικιακού φάσματος δείχνουν πιο επιφυλακτικοί, σχεδόν «μαζεμένοι» όταν πρέπει να μιλήσουν για τις δικές τους προτιμήσεις. Είναι εμφανές ότι φοβούνται την ταμπέλα του φαλλοκράτη, της «τοξικής αρρενωπότητας» ή της δημόσιας κατακραυγής. Το αποτέλεσμα; Οι γυναίκες κρίνουν ελεύθερα και συχνά σκληρά, ενώ οι άνδρες καταπίνουν την άποψή τους και επιλέγουν να απορρίψουν διακριτικά, μην τυχόν και παρεξηγηθούν. Το First Dates μάς δείχνει καθαρά πως, παρόλο που η κοινωνία φωνάζει υπέρ της ισότητας, οι ανισορροπίες στο πώς επικοινωνούν τα δύο φύλα τις προτιμήσεις και τις προσδοκίες τους, είναι ακόμη υπαρκτές και έντονες.

Ταυτόχρονα, γίνεται φανερό ότι τα πρότυπα ρομαντισμού έχουν χαθεί — ή τουλάχιστον έχουν αντικατασταθεί από ένα μείγμα τηλεοπτικών εικόνων, dating apps και ρηχών προσδοκιών. Το ραντεβού δεν είναι πια κάτι μαγικό· είναι μια διαδικασία που πρέπει να «βγει», να αποδώσει, να έχει “χημεία από το πρώτο δευτερόλεπτο”. Βλέπουμε τους συμμετέχοντες να κουβαλούν μαζί τους αμέτρητες ανασφάλειες και κλισέ: ότι η γυναίκα πρέπει να είναι μικρότερη σε ηλικία, πιο απλή, πιο «γλυκιά» — να εμπνέει τον άντρα να την προστατεύσει, να την φροντίσει. Αν είναι πιο έξυπνη, πιο επιτυχημένη ή μεγαλύτερη σε ηλικία, το κλίμα βαραίνει — και μην αρχίσουμε να μιλάμε για το ύψος, γιατί τότε το ραντεβού γίνεται… πραγματικό δράμα! Αυτά είναι ζητήματα που η ελληνική κοινωνία, εν έτει 2025, δεν έχει ακόμα ξεπεράσει. Και όμως, όσο ανεβαίνει η ηλικία των συμμετεχόντων, τόσο βλέπουμε μια θετική μεταστροφή: λιγότερη έμφαση στην εμφάνιση, περισσότερη αξία στον χαρακτήρα και την επικοινωνία. Οι μεγαλύτεροι εμφανίζονται πιο συμφιλιωμένοι με τον εαυτό τους και πιο ρεαλιστικοί. Επιπλέον, μια άλλη εύστοχη παρατήρηση είναι η αμηχανία των νεότερων στις δια ζώσης γνωριμίες. Τα social media και οι εφαρμογές έχουν δημιουργήσει μια γενιά που ξέρει να επικοινωνεί πίσω από οθόνες, αλλά χάνει τα λόγια της όταν έρθει η ώρα για ένα αληθινό βλέμμα και μια πραγματική κουβέντα. Το First Dates δεν τους εκθέτει, αλλά τους φανερώνει — και αυτό, από μόνο του, είναι πολύτιμο.

🔸 Καθρέφτης ή καθοδηγητής; Μια ματιά πίσω από τις κάμερες

Αν και το First Dates παρουσιάζεται ως ένα «ουδέτερο κοινωνικό πείραμα», με στόχο να παρατηρήσουμε αυθόρμητες ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τον ρόλο της ίδιας της παραγωγής στην τελική εικόνα που φτάνει στο κοινό. Υπάρχουν ερωτήματα που ίσως δεν απαντήθηκαν ποτέ: Μήπως κάποια ζευγάρια δεν έπρεπε να βγουν ποτέ στον αέρα; Έχουμε δει ραντεβού που αγγίζουν τα όρια του προσβλητικού — άντρες που μειώνουν τις γυναίκες απέναντί τους με σεξιστικά σχόλια ή γυναίκες που «σφαγιάζουν» τον συνομιλητή τους με σκληρή ειρωνεία. Αν αυτές οι σκηνές πέρασαν το μοντάζ και προβλήθηκαν τελικά, αναρωτιόμαστε τι άλλο έχει κοπεί και για ποιους λόγους. Υπάρχουν ιστορίες τόσο βαρετές ή τόσο προσβλητικές που δεν τις είδαμε ποτέ; Έχει υπάρξει επίσημη τοποθέτηση του καναλιού για το πώς επιλέγονται τα ζευγάρια ή τι μένει εκτός; Μέχρι στιγμής, όχι.

Επιπλέον, υπάρχει ένα ηθικό ζήτημα: κάποιοι συμμετέχοντες φαίνεται να μη θέλουν πραγματικά να γνωρίσουν κάποιον, αλλά συμμετέχουν καθαρά για προβολή. Σε μερικές περιπτώσεις, είδαμε ανθρώπους να μιλούν στο τηλέφωνο με τον σύντροφό τους μέσα στο ραντεβού(!), πράγμα που θέτει ζήτημα ειλικρίνειας και σεβασμού όχι μόνο προς τον άλλο άνθρωπο που βρίσκεται εκεί, αλλά και προς το κοινό που παρακολουθεί. Εάν αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονταν για μια γνωριμία, γιατί συμμετείχαν; Και γιατί δεν μπήκε κάποιο φίλτρο από την παραγωγή ώστε να προστατευτεί τόσο η εμπειρία του άλλου συμμετέχοντα όσο και η ποιότητα του show; Η σιωπή της παραγωγής σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πιο ηχηρή από οποιαδήποτε σκηνή αμηχανίας στην οθόνη.

🔹 Τι λέει τελικά το κοινό; Ανάμεικτες εντυπώσεις, γλυκόπικρα σχόλια

Η αποδοχή του First Dates από το κοινό ήταν, από την αρχή, έντονα διχασμένη. Από τη μία, αρκετοί τηλεθεατές δηλώνουν γοητευμένοι από την ειλικρίνεια και τη φυσικότητα κάποιων συμμετεχόντων, θεωρώντας πως η εκπομπή τολμά να δείξει στιγμές που σπάνια βλέπουμε στην τηλεόραση — αυθεντικά χαμόγελα, γνήσια αμηχανία, ακόμα και μικρές συγκινήσεις. Από την άλλη, δεν είναι λίγοι όσοι κατηγορούν την εκπομπή για «στημένες καταστάσεις», για «κυνήγι viral σκηνών», ακόμα και για «ψευτο-ρομαντισμό» που μοιάζει πιο πολύ με επιλεγμένο casting και λιγότερο με κοινωνικό πείραμα.

Στα social media κυκλοφορούν σχόλια του τύπου:
🔸 «Το μόνο αυθεντικό είναι το ψάρι στο πιάτο τους»,
🔸 «Κάθε επεισόδιο είναι κι ένας καθρέφτης – και δυστυχώς μερικοί δεν αντέχουν να κοιτάξουν»,
🔸 ή πιο σκληρά: «Τουλάχιστον στα ριάλιτι ξέρουμε ότι είναι trash. Εδώ το παίζουν κουλτούρα».

Αρκετά sites lifestyle και ψυχαγωγίας (όπως gossip και τηλεοπτικά portal γνωστά για τις “φιλικές” προσεγγίσεις τους σε προγράμματα μεγάλων καναλιών) έχουν κυρίως θετικά άρθρα για την εκπομπή. Είναι όμως ειλικρινής αυτή η στήριξη ή μήπως κάποιες φορές «πληρώνεται» με έμμεσους τρόπους; Αντίθετα, σε ενημερωτικά μέσα και σε ανεξάρτητα blog επικρατεί πιο επικριτικός τόνος, με άρθρα που σχολιάζουν το σεξισμό, την ανακύκλωση στερεοτύπων και την απουσία πολυφωνίας στα πρότυπα σχέσεων που παρουσιάζονται.

Αρνητικά εντοπίζονται και στη σκηνοθετική προσέγγιση: τα κοντινά πλάνα στη ντροπή, η υπερπροβολή των «περίεργων» ή των πιο αμήχανων ραντεβού και η μονταρισμένη χρήση της μουσικής σχολιάζονται συχνά ως εργαλεία “χειραγώγησης του συναισθήματος”. Όπως γράφτηκε χαρακτηριστικά: «Το δράμα μοντάρεται καλύτερα από το φλερτ».

Όταν συγκρίνεται με την αντίστοιχη εκπομπή του εξωτερικού, ειδικά τη βρετανική εκδοχή, προκύπτουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα: εκεί, η ροή μοιάζει πιο αυθόρμητη, οι παρουσιαστές δεν κάνουν ούτε ένα σχόλιο προς την κάμερα, και οι συμμετέχοντες εκπροσωπούν μεγαλύτερο εύρος ηλικιών, σωμάτων, φύλων και προτιμήσεων. Η αίσθηση είναι πιο «δοκιμιακή», λιγότερο reality και περισσότερο κοινωνική καταγραφή. Στην ελληνική εκδοχή, αντιθέτως, πολλοί θεωρούν ότι υπάρχει μια διάθεση για “viral παραγωγή” — λες και προτεραιότητα δεν είναι η επαφή των ανθρώπων, αλλά το επόμενο αμήχανο TikTok κλιπάκι.

Παρά τις αντιρρήσεις, το κοινό εξακολουθεί να παρακολουθεί — είτε από ενδιαφέρον, είτε από περιέργεια, είτε από κοινωνικό σχόλιο. Ίσως, τελικά, το First Dates να μην είναι τόσο μια εκπομπή για το πρώτο ραντεβού, όσο ένας καθρέφτης της δικής μας άβολης σχέσης με την έκθεση, την αυθεντικότητα και την ανάγκη για ανθρώπινη επαφή.

❤️ Μήπως τελικά, το πραγματικό πείραμα είμαστε εμείς;

Ίσως τελικά το First Dates να μην είναι τόσο για τους συμμετέχοντες, όσο για εμάς τους θεατές. Τι αναζητούμε όταν το βλέπουμε; Διασκέδαση ή αναγνώριση; Γελάμε, συγκινούμαστε, κρίνουμε, ελπίζουμε ή απλώς το αφήνουμε να παίζει στο φόντο; Είναι μια εκπομπή για το ραντεβού, αλλά και για τον καθρέφτη της εποχής μας. Ίσως γι’ αυτό άλλους τους κερδίζει και άλλους τους απογοητεύει. Όπως άλλωστε, το ίδιο συμβαίνει και με τις σχέσεις…

---

Πηγή: NetGreeks

Γίνετε μέλος της κοινότητάς μας στο Facebook και στο Instagram και ενημερωθείτε πρώτοι για κάθε εξέλιξη!